(میلی گرم بر دسی لیتر)
۷۸/۴ ± ۷۱/۱۴۲
۲۰/۷ ± ۹۶/۱۵۷
۱۴/۵ ± ۸۶/۱۴۱
HDL
(میلی گرم بر دسی لیتر)
۰۷/۱ ± ۲۱/۳۰
۵۹/۲ ± ۳۶/۲۵
۷۶/۲ ± ۷۷/۳۳
LDL
(میلی گرم بر دسی لیتر)
۲۰/۴ ± ۳۱/۷۱
۰۰/۱۰ ± ۳۳/۹۵
۵۲/۵ ± ۷۷/۸۱
انسولین (میکروواحد بردسی لیتر)
۶۹/۱ ± ۱۴/۱۳
۷۴/۳ ± ۱۳/۲۶
۹۶/۱ ± ۱۲/۱۳
گلوکز
(میلی گرم بر دسی لیتر)
۸۵/۸ ± ۸۶/۱۱۲
۰۴/۲۱ ± ۸۸/۲۲۶
۶۹/۱۳ ± ۲۹/۱۸۱
در جدول ۴-۲، غلظت کمرین پلاسمایی، HDL ، LDL، انسولین و گلوکز در سه گروه کنترل سالم، کنترل مقاوم به انسولین و مقاوم به انسولین تمرین کرده در قالب میانگین و انحراف استاندارد بیان شده است.
۴-۳- تجزیه و تحلیل استنباطی یافته های پژوهش
در این قسمت فرضیه های تحقیق مورد آزمون قرار میگیرد. تمام فرضیه های تحقیق در سطح معناداری (۰۵/۰≥P) ارزیابی شده است. ابتدا به بررسی نرمال بودن توزیع و تجانس واریانس متغیرهای مورد مطالعه از طریق آزمون Shapiro-Wilk ، (کلموگروف- اسمیرنوف) پرداخته شد، که نتایج آن در پیوست ملاحظه میشود. همان گونه که در پیوست نشان داده شده است، چون سطح معنی داری همه مولفه ها بیشتر از سطح آلفا می باشد، لذا توزیع داده ها نرمال می باشد. سپس برای تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و برای تعیین تفاوت نوع تمرین از آزمون تعقیبی مقایسه زوج ها به روش Gabriel استفاده شده است.(چون تعداد آزمودنی ها در سه گروه برابر نیست از آزمون تعقیبی Gabriel استفاده می شود).
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
۴-۳-۱- تغییرات وزن آزمودنیها
همان گونه که در نمودار ۴-۱ مشاهده میشود، با تحلیل داده های مربوط به وزن آزمودنیها توسط آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، ۵ هفته پس از القای مقاومت به انسولینی تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد، اما در پایان برنامه تمرینی بین گروه کنترل سالم و کنترل مقاوم به انسولین(۰۲۲/۰P= ) و کنترل مقاوم به انسولین و تمرین کرده مقاوم به انسولین (۰۰۱/۰P= ) تفاوت معنی داری مشاهده شد.
نمودار۴-۱- تغییرات وزنی آزمودنی ها
* تفاوت معنی دار در مقایسه با گروه کنترل سالم ** تفاوت معنی دار در مقایسه با گروه کنترل مقاوم به انسولین
۴-۳-۲- آزمون فرضیه های پژوهش
۴-۳-۲-۱- فرضیه اوّل
هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پلاسمایی کمرین موش های نر مقاوم به انسولین اثر دارد.
فرض صفر(H0 ): هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پلاسمایی کمرین موش های نر مقاوم به انسولین تأثیر معنی داری ندارد.
